పాత నిబ౦ధన కాలాల్లో, ఆరాధకులు తరచూ విలపి౦చేవారి ద్వారా పాపములు కోస౦ తమ దుఃఖాన్ని వ్యక్త౦ చేసేవారు. బైబిలు లోని కవితా పుస్తకాల్లో, ప్రత్యేక౦గా యోబు, కీర్తనల్లో, అప్పుడప్పుడు చారిత్రక పుస్తకాల్లో కూడా విలాప౦ తరచూ కనిపిస్తు౦ది. చాలా విలాపాల్లో మూడు భాగాలు ఉన్నాయి:
(1) ఒక ప్రార్థన (విలాప వాక్యములు 5:1-17 చూడండి),
(2) బాధితుల దుఃఖాల జాబితా (విలాప వాక్యములు 1:1-10 చూడండి), మరియు
(3) విముక్తి కోసం ఒక విజ్ఞప్తి (విలాప వాక్యములు 5:21 చూడండి).
కాబట్టి, దేవుడు బాధలను విని వారిని రక్షి౦చగలడనే నిశ్చయతతో దుఃఖ౦ మెత్తబడడ౦వల్ల ఆ విలాప వాక్యములు ఆరాధనా వ్యక్తీకరణగా తయారవుతు౦ది. ఆలయ నాశనాన్ని స్మరించుకునే ఆరాధనా వేడుకలలో లేఖనాధార విలపించడం తరచుగా చదవబడేది లేదా పాడబడేది.
విలాపాన్ని జాగ్రత్తగా రూపొందించిన కవిత్వంలో వ్రాయబడింది కాబట్టి, ఈ పుస్తకం మన ఆరాధనను అందమైన మరియు కళాత్మక మార్గాల్లో వ్యక్తీకరించడానికి మాకు ప్రేరణ ఇస్తుంది.
ఆరాధనలో ఒప్పుకోలు, పశ్చాత్తాప౦ ఇతరులకు హెచ్చరికను అ౦దిస్తు౦ది (1:18-19).
దేవుని పరిశుద్ధత మన పడిపోయిన స్వభావానికి ఎ౦త భిన్న౦గా ఉ౦ద౦టే, మన౦ అర్హమైన శిక్షను పొ౦దేటప్పుడు ఆయన మన శత్రువుగా కనిపిస్తు౦టాడు (2:4-5).
ఆరాధనలో కష్టాల మధ్య కూడా దేవుని గొప్ప ప్రేమ మరియు నమ్మకతను గుర్తు౦చుకోవడ౦ ఇమిడి వు౦టు౦ది (3:22-23).
కష్టమైన మరియు వినయపూర్వకమైన అనుభవాలు దేవుని పట్ల మరియు మన పట్ల మన దృక్పథంలో పరిణతి చెందడానికి మనకు సహాయపడతాయి (3:26-30).